Izolacja fundamentów

1. Płyta szalunku traconego Finnfoam 600 x 200 mm

2. Wylewka betonowa

3. Pozioma izolacja przeciwmrozowa

4. Izolacja podłóg na gruncie F-300

5. System drenażu

6. Tynk wykończeniowy

7. Płyty Finnfoam XX

8. Hydroizolacja

Ocieplanie fundamentów płytami z polistyrenu ekstrudowanego Finnfoam

Przez fundament tracimy nawet do 15% ciepła. Chcąc polepszyć właściwości termoizolacyjne budynku, obowiązkowo należy termo i hydro izolować fundamenty. Wystarczająco ocieplone fundamenty i cokół nie tylko dobrze izolują przed zimnem, ale też polepszają stan konstrukcji – zapobiegają gromadzeniu się wilgoci i niszczeniu przez mróz.

Szczególnie wysokie wymagania są stawiane wobec izolacji mającej kontakt z gruntem oraz izolacji fundamentów. Ta druga jest bardzo ważnym elementem budynku – co najmniej przez 50 lat działa na nią wilgoć, mróz i obciążenia. Budując budynek należy pamiętać, by izolacja cieplna fundamentów była długowieczna i niezawodna. Przy gruncie zawsze jest wysoka wilgotność (RH = 100%), dlatego warstwa termoizolacyjna musi być wykonana z bardzo odpornych na wilgoć materiałów. Izolację mogą uszkodzić obciążenia na powierzchni ziemi, zatkany drenaż, podniesiony poziom wód gruntowych, korzenie drzew itp. W takich przypadkach najlepszą alternatywą jest stosowanie bardzo trwałych i niewchłaniających wody produktów Finnfoam.

Struktura zamkniętych komórek płyty izolacyjnej Finnfoam jest jednolita w całej objętości i zapewnia niską absorbcję wody, dużą odporność na obciążenia (wytrzymałość na ściskanie), dobrą izolację cieplną, długotrwałość i niezawodność.

Dzięki jednolitej strukturze porów, płyty Finnfoam są niewrażliwe na wodę, korzenie roślin, grunt i inne czynniki. Używając płyt Finnfoam, nie trzeba stosować żadnych dodatkowych membran czy złożonych systemów drenażowych.

Fundamenty będą zaizolowane cieplnie tylko wtedy, kiedy materiał termoizolacyjny pozostanie suchy przez cały okres eksploatacji. Nawet nieduża ilość wilgoci czy przymrozki (zamarznięta woda rozszerza się) niszczą strukturę materiałów termoizolacyjnych, jeżeli nie jest ma ona struktury zamkniętokomórkowej, lecz utworzona jest ze sklejonych elementów czy włókien. W przypadku materiałów stosowanych w izolacji fundamentów najważniejszym parametrem jest ich odporność na mróz. Ustala się ją, mierząc absorbcję wilgoci po 300 cyklach zamrażania i rozmrażania (EN 12091). Tylko po ocenie wyników tego testu można wybrać materiały do izolacji fundamentu.

Absorbcja wilgoci płyt Finnfoam po 300 cyklach jest nie większa niż 1%, co dowodzi, że właściwości ich pozostaną praktycznie niezmienione przez nie krócej niż 50 lat.

Płyty Finnfoam montuje się łatwo i wygodnie, łatwo je ciąć prostymi narzędziami.

Klejąc płyty Finnfoam do fundametu, zaleca się stosować wodne kleje bitumiczne bez rozpuszczalników, poliuretanowe (PU) lub na bazie cementu, wg zaleceń producentów. Chcąc zwiększyć przyczepność płyt Finnfoam z klejem albo tynkiem, zaleca się ich powierzchnię schropawacieć mechanicznie za pomocą papieru ściernego o grubym uziarnieniu lub innych narzędzi. Można też użyć płyt Finnfoam XX, których powierzchnia jest wytłaczana – taką strukturę otrzymuje się podczas produkcji.

Układając jednowarstwową izolację z Finnfoam XPS,  należy zastosować płtyy FL lub FK z krawędzią na zakładkę lub pióro-wpust, aby wyeliminować ryzyko powstania mostków cieplnych.

Chcąc otrzymać grubszą warstwę izolacyjną, można sklejać ze sobą w dwie lub więcej płyt. Technologia klejenia płyt jest taka sama, jak klejenia do fundamentu.

Płyty Finnfoam muszą być mocowane do fundamenu tak, aby po zasypaniu gruntem nie przesuwały się i by nie powstawały otwory między płytami.

Największa głębokość montowania płyt zależy od obciążenia poziomego, które nie musi przekraczać długoterminowej odporności płyt termoizolacyjnych na zgniatanie.

Przy wysokim poziomie wody gruntowej, całą powierzchnię płyty termoizolacyjnej należy przymocować do pokrytej hydroizolacją powierzchni zewnętrznej ściany piwnicy, stosując wodne kleje bitumiczne bez rozpuszczalników. Dzięki temu minimalizuje się możliwość przedostania się wody między warstwy termoizolacyjną i hydroizolacyjną.

Chcąc uniknąć zamarzania wody pod konstrukcją budynku, płyty Finnfoam w gruncie należy ułożyć poziomo wokół obwodu budynku 20–30 cm pod powierzchni ziemi, z 5% spadkiem. Biorąc pod uwagę warunku klimatyczne Polski, wymagana jest izolacja o grubości 50 mm i szerokości 1200 mm na całym obwodzie budynku.

Podczas budowy fundamentu płyty Finnfoam można używać jako szalunek tracony. Z płyt formuje się szalunek, który pokrywa się betonem: W ten sposób jednocześnie układa się płytę fundamentową i uzyskuje jego wysoką izolacyjność cieplną.

	1. Przed przygotowaniem szalunków traconych fundamentu należy ułożyć sieć drenaż. Później należy je wypełnić warstwą zagęszczonego żwiru.
	2. Szalunki tracone są zbudowane z płyt o specjalnym kształcie. Układanie rozpoczyna się w określonym miejscu po odcięciu części płyty, która znajdzie się w pionowej ścianie szalunku, przylegając do płyty fundamentu.
	3. Do wpustu w poziomej płycie układa się płyty pionowe. Montaż należy tak przeprowadzić, by pionowe płyty wchodziły w wycięcia poziomych płyt.
	4. W określonych miejscach wykonuje się rowki piłą mechaniczną (albo ręczną), do których później będzie wkładane zbrojenie.
	5. Na ułożonych w rowkach prętach zbrojenia, poprzecznie nakłada się kolejne, które są wiązane ze sobą metalowym drutem, tak aby otrzymać siatkę zbrojeniową.
	6. Przygotowany szalunek wypełnia się betonem, który później jest wyrównywany.
	7. Do betonu wstawia się pionowe pręty zbrojeniowe.

Montaż szalunku traconego fundamentów